Geen compliment dus, maar jaren later eigenlijk weer wel. Op de keper beschouwd is het een hele kunst om niets te weten, geen vooroordelen te hebben, weer vers tegen alles aan te kunnen kijken, alles altijd als nieuw te zien.....

Is "weet-niet-kunde" niet per ongeluk de Nederlandse variant van Advaita??

De kunst van het niet weten, niet als gebrek, maar als gave, verworvenheid, werkelijkheid.....

Mijn eerste versie van deze homepage ging vnl. over "weet-niet-kunde", en nu ik me alweer een tijdje met advaita "bezig hou" kom ik er toch weer op terug. Wat is er oorspronkelijk aan een traditie? Waarom niet iets oorspronkelijkers?!

Weet-niet-kunde dus, the art of non-knowing! Als het een wereldhit wordt verzin ik wel weer iets anders. Weet-niet-kunde, de kunst van het verbazen, van het eeuwig kind zijn, in positieve zin, ja pas op he.....!